Wyniki I Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckie „O Laur Sarbiewskiego Płońsk 2005

PROTOKÓŁ

Jury w składzie:
1. O. dr Stanisław Opiela SJ – przewodniczący
2. Teresa Kaczorowska – członek
3. Bohdan Urbankowski – członek

Po przeczytaniu 100 zestawów wierszy nadesłanych na konkurs postanowiło przyznać nagrody w kategorii dorosłych:

Trzy nagrody główne:
- I Nagroda dla Janusza Koryla z Rzeszowa, godło Matylda – 1.500 zł, ufundowana przez Instytut im. Adama Mickiewicza w Warszawie
- II Nagroda dla Katarzyny Lisińskiej z Płońska, godło Atropina – 1.000 zł, ufundowana przez Związek Literatów Polskich Oddział w Ciechanowie
- III Nagroda dla Edwarda Winiarskiego z Nienadówki, woj. podkarpackie, godło Zew – 600 zł ufundowane przez Płońską Izbę Gospodarczą

Trzy równorzędne wyróżnienia ufundowane przez Starostę Płońskiego, po 500 zł za zestawy wierszy dla:
- Dariusza Dziurzyńskiego z Warszawy, godło Nowelista
- Wojciecha Stańczaka z Józefowa, godło Płomień
- Jerzego Fryckowskiego z Dębnicy Kaszubskiej, godło Crescendo

Dwa równorzędne wyróżnienia po 300 zł za wiersze dla:
- Rafała Jaworskiego z Tych, godło Ex-cubiae za poemat, pt. „Poeta laureatów”, ufundowane przez Mazowiecką Izbę Rolniczą
- Izabeli Smolarek z Gniezna, godło Zapominajka za wiersz, pt. „Lekcja” ufundowane przez Miejskie Centrum Kultury w Płońsku

Ze względu na małą ilość nadesłanych zestawów nie przyznano nagród w kategorii młodzieży do lat 18.

Jednocześnie Jurorzy podkreślają bardzo wysoki poziom konkursu.


Nagrodzone wiersze


Janusz Koryl – laureat I nagrody

Wina

To moja wina – chmury.
Nie potrafiłem was kochać
tak jak powinienem.

To moja wina –rzeki.
Nie doceniłem waszej
gderliwej mądrości.

To moja wina – drzewa.
Nie miałem dość odwagi,
by ugasić ogień.

Nie mam nic
na swoje usprawiedliwienie
Onieśmielony wędrowiec.
Wątły wagabunda.

Moja mowa
nie przywróci wigoru
leśnym nimfom,
bożkom urodzaju.
Moja mowa jest mową inkasenta
Roznoszącego rachunki za światło i gaz.

Wybaczcie chmury, rzeki, drzewa.
Starałem się jak mogłem,
by wam dzielnie służyć.

Daremnie podnosiłem
czarodziejską różdżkę.
Daremnie powtarzałem zaklęcia.

Nie znalazłem sposobu,
by oswoić demony,
by na główce szpilki
wybudować dom.

Proszę was chmury, rzeki, drzewa,
o łagodny wymiar kary.


Katarzyna Lisińska – laureat II nagrody

Modlitwa dziękczynna z nieba wznoszona

            „Ah(…) Jeszcze moje życie
           Dozna podobno swoich trosk obficie
           Niejeden czarny kamyczek potoczy
           Z nim nieraz smutną twarz umoczę”
           M.K. Sarbiewski

za ziemię sarbiewską
mych korzeni matkę

za ludzi by chcieli być
raczej dobrzy niż normalni

za te pszczoły
które więcej niż oczami dane mi było zobaczyć

za słodką toń apathei
gdy wieniec lauru zdobi mą głowę

za ból zrozumienia
za tę łzę szorstkiego wzruszenia

gdy prawda czarnymi kamieniami
w serce kole

dziękuje Panie


Edward Winiarski – laureat III nagrody

Bóg ludzki

O Bogu możemy powiedzieć, że jest.

Usadowiony daleko, w zaświatach,
na dużym sędziowskim krześle.
Wertujący uważnie księgi ludzkich zdarzeń.
Lub jako wyniosły Zegarmistrz
wsłuchany w chrobot odwiecznego mechanizmu,
wpatrzony w obroty ciał niebieskich.

Może pilnujący porządku wyrastania zieleni,
kwiecenia sadów, dojrzewania pól,
zsyłania oczekiwanego deszczu,
budzący ludzi słońcem o poranku.

Nocami Jego ręka pokazuje
drogę żeglarzom,
porusza kompozycję gwiazd.
To może być prawdziwe!

Ale Bóg miłujący wiarołomnego człowieka?
Zasmucony widokiem jego upadków,
ucieczki na bezdroża, bratania się z czartem.
Przebaczający razy siedemdziesiąt siedem…

Ach jakże to nieludzkie!

2008-10-05 - K. Turowiecki